Οι δύο μας εαυτοί

Από την Ζωή Κώτσου

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ως γνωστόν δυο εαυτούς. Ο ένας είναι ο καλός και ο άλλος ο κακός εαυτός. Οι δυο εαυτοί μας βρίσκονται σε συνεχή σύγκρουση. Όταν είμαστε καλοί, συμπεριφερόμαστε σε όλους όμορφα και ευγενικά και δεν έχουμε μίσος για κανέναν. Αντίθετα, όταν κυριαρχεί ο κακός μας εαυτός μισούμε το καθετί που πατάει πάνω στη γη,και μας κυβερνάει η οργή .Κάποιος θα θεωρούσε βέβαια, ότι είναι αδιανόητο να έχουμε δυο εαυτούς. Κι όμως,έχουμε. Συνήθως λένε ότι οι καλοί την πατάνε,τους εκμεταλλεύονται και τους κοροιδεύουν ,ενώ σε περίπτωση που κάποιος είναι κακός,έχει δύναμη,κανένας δεν μπορεί να του την βγει,να του πάρει κουβέντα. Όταν είσαι κακός λένε, είσαι ισχυρός ,έχεις δύναμη δηλαδή. Για να γίνει κάποιος κακός ,υπάρχουν πολλοί λόγοι. Ένας από αυτούς ,που είναι και ο πιο συνηθισμένος,όταν κάποιος πληγώνει κάποιον. Ορισμένες φορές έτσι είναι. Γινόμαστε κακοί όταν μας φέρονται άσχημα. Όπως και τα ζώα. Υπάρχουν ζώα που είναι άγρια,δεν είναι άγρια επειδή έτσι τα έπλασε ο Θεός ,είναι άγρια επειδή φοβούνται εμάς τους ανθρώπους..

Ένα μυθιστόρημα που είναι ιδιαίτερα γνωστό για τους δυο εαυτούς που έχουμε είναι του Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον ,συγγραφέα του βιβλίου "Το Νησί των Θησαυρών",ο Δόκτωρ Τζέκιλ και ο κύριος Χάιντ. Ένα βιβλίο που έκανε διάσημο τον Στήβενσον και έλεγε για τον κακό εαυτό που ο Δόκτωρ Τζέκιλ δημιούργησε άθελα του,τον κύριο Χάιντ δηλαδή. Είναι μια νουβέλα που δείχνει πως μερικές φορές εμείς οι άνθρωποι είμαστε διχασμένες προσωπικότητες,και παλεύουμε ανάμεσα στους δυο μας εαυτούς. Στο τέλος,νικητής βγαίνει το καλό.Απλά κάποιοι επιτρέπουν στο κακό να τους κυριεύσει. Και αυτό είναι ότι πιο άσχημο. 

Όλοι λίγο πολύ έχουμε γίνει κακοί χωρίς να το θέλουμε,έχοντας πληγώσει ανθρώπους που δεν σκεφτόμασταν ποτέ να βλάψουμε .Μας πιάνουν οι τύψεις και μετανιώνουμε την ώρα και την στιγμή που μιλήσαμε σε κάποιον άσχημα..Αλλά και από την άλλη μεριά,το να είμαστε συνέχεια καλοί δεν είναι και ότι πιο ωραίο.Εκμεταλλευόμενοι κάποιοι τα συναισθήματα των ανθρώπων,τους πατάνε εκεί που πονάνε,εκμεταλλεύονται την καλοσύνη τους, με σκοπό να τους προξενήσουν μεγάλο κακό στα συναισθήματα τους και μετατρέποντας τους σε μαριονέτες τους που τις κάνουν ότι θέλουν. Για αυτό το μέτρο ανάμεσα στον καλό και κακό εαυτό μας ,πρέπει εμείς οι ίδιοι να το ορίσουμε. Αλλιώς, αν αφήσουμε το κακό να μας κυριεύσει ολοκληρωτικά έχουμε χάσει την μάχη .