Bλέποντας και κρίνοντας ( θέατρο ) : Jesus Christ Superstar

Jesus Christ Superstar από την Άρτεμις Αλμπάνη 


 

Μια παράσταση με βαθύ νόημα σχετικά με την σωτηρία του κόσμου.Ένα έργο που πρεσβεύει ένα βαθύ μήνυμα για την αγάπη,την υποστήριξη,την βαθιά πίστη,την αλληλοβοήθεια,την εμπιστοσύνη,τον σεβασμό στον πλησίον.Ένα έργο τόσο βαθύ,τόσο αληθινό,τόσο συγκινητικό και επίκαιρο που είναι σχεδόν αδύνατον να μην σε αγγίξει ως θεατή είτε πιστεύεις στο Χριστιανισμό ως θρησκεία είτε όχι.Με έναν Αιμιλιανό Σταματάκη πιο πειστικό στο ρόλο του όσο ποτέ άλλοτε που σε κάνει να πιστεύεις ότι κανείς δεν θα ήταν πιο κατάλληλος από αυτόν στο συγκεκριμένο ρόλο,διότι για άλλη μια φορά δεν υποδυόταν τον Ιησού ,αλλά ήταν ο ίδιος Ιησούς.Με μια ερμηνεία συγκλονιστική και συγκινητική από μέρους του,έχει μπει στο ρόλο του ολοκληρωτικά από την αρχή μέχρι το τέλος του έργου.Με τον Ησαΐα Ματιάμπα να έχει νιώσει εκ βαθέων τον ρόλο της προδοσίας του Ιούδα και να τον ερμηνεύει με απόλυτη ειλικρίνεια και απίστευτη γλαφυρότητα,με τις εξαιρετικές φωνητικές του ικανότητες σχεδόν να σε τρομάζουν,δεν μπορώ ακριβώς να περιγράψω το ταλέντο του,θα το περιέγραφα ίσως σαν ευλογία.Η Ήβη Αδάμου γλυκύτατη και πανέμορφη όπως πάντα στο ρόλο της Μαρίας Μαγδαληνής να σε μαγεύει με τη φωνή της και το πάθος της καθώς τραγουδάει για τον έρωτα της για τον Ιησού.Και ο τρομερός Νίκος Μουτσινάς να ερμηνεύει έναν διαφορετικό Ηρώδη από αυτό που περιμένεις να δεις και όμως να ανταποκρίνεται άψογα στις απαιτήσεις του ρόλου του τόσο υποκριτικά όσο και φωνητικά,στο τρόπο με τον οποίο πρέπει να τον παίξει.Εξαιρετικός και ως Πόντιος Πιλάτος ο Βασίλης Αξιώτης,ερμηνευτικά και φωνητικά.Και ένας θίασος αποτελούμενος από 30 νέους χορευτές,τραγουδιστές και ηθοποιούς που με πάθος για αυτό που κάνουν σου μετέδιδαν πάνω από τη σκηνή τον παλμό όλου του έργου με τις εξαιρετικές φωνητικές,χορευτικές και υποκριτικές τους ικανότητες.Ένα έργο που πέρα από τη θρησκεία μιλάει για έναν άνθρωπο,έναν μεγάλο ηγέτη με ιδανικά,αξίες και ιδέες και λόγω αυτών των ιδεών και της μεγάλης δύναμης που είχε,λόγω των χιλιάδων οπαδών που τον ακολουθούσαν φανατικά και τον υποστήριζαν,θεωρήθηκε επικίνδυνος από την πολιτεία της Ρώμης(κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις) επειδή είχε με το μέρος του τον Λαό,βασανίστηκε,προδόθηκε από αυτούς που τον είχαν Θεό,καταδικάστηκε αδίκως σε θάνατο και σταυρώθηκε.Γιατί?Γιατί προσπάθησε να φέρει το φως μέσα στο σκοτάδι των ανθρώπινων ψυχών.Γιατί προσπάθησε να κάνει καλό σε όσους περισσότερους μπορούσε,προσπάθησε να σωσει τους ανθρώπους,να τους κάνει να δουν ότι παντού υπάρχει καλό κι εκείνοι τον σκότωσαν.Ένα έργο που περιγράφει με γλαφυρότητα τις τελευταίες μέρες του Ιησού Χριστού στη γη,από τον φανατισμό των οπαδών που τον ακολουθούσε στα κηρύγματα του,από την βαθιά πίστη που τους διακατείχε για αυτόν,από τα θαύματα του,το μυστικό δείπνο,την προδοσία του από τον Ιούδα,τη σύλληψη του,τα βασανιστήρια και τα πάθη του μέχρι την καταδίκη του σε θάνατο και τη σταύρωση του από τον λαό της Ιερουσαλήμ,τον θρήνο και την μετάνοια του Ιούδα.Ένα έργο που δεν θα ωραιοποιήσει και δεν θα κρύψει τίποτα επί σκηνής,ίσα ίσα θα παρουσιάσει με τον σχεδόν ωμό τρόπο το κάθε στάδιο των βασανιστηρίων και των παθών και θα σε χτυπήσει αλύπητα στο δεύτερο μέρος με το να νιώθεις πραγματικά τον πόνο του Ιησού και να σου κόβεται η ανάσα με κάποιες σκηνές.Χαρακτηριστική η σκηνή που φαίνεται έντονα η ανθρώπινη και αληθινή πλευρά του Ιησού,στον κήπο της Γεθσημανή κοντά στο Όρος των Ελαιών.Όπου ο Αιμιλιανός Σταματάκης ερμηνεύει πιο αληθινά από ποτέ εκείνη την πλευρά του Ιησού που φαίνεται καθόλα ανθρώπινη,με συναισθήματα,φόβους και ενδοιασμούς.Φαίνεται ένας απλός άνθρωπος που πονάει και φοβάται και παρακαλάει τον Θεό να μην του δώσει να πιεί το πικρό ποτήρι της θυσίας.Όπως επίσης χαρακτηριστική και η σκηνή της μετανοίας του Ιούδα για την προδοσία προς τον φίλο του Ιησού για 30 αργύρια και η αυτοκτονία του.Ένα τεράστιο μπράβο από την πλευρά μου στην σκηνοθέτιδα του έργου Θέμιδα Μαρσέλλου για την εξαιρετική της σκηνοθετική απόδοση ,φέρνοντας το έργο σε ένα νεότερο πλαίσιο,κάνοντας το ακόμα πιο επικαίρο από ότι είναι και απόλυτα σεβόμενη το θρησκευτικό χαρακτήρα του.

 

Εξαιρετική και η απόδοση των κομματιών στα ελληνικά που δεν έχασαν ούτε λίγο από το πολύ απαιτητικό λιμπρέτο του Tim Rice. Η σκηνοθετική άποψη της Μαρσελλου μας φανερώνει μια πλευρά του εργου που δεν έχει να κάνει μόνο με μήνυματα θρησκευτικά που έχει να περάσει ο Χριστιανισμός,αλλά και με μηνύματα πανανθρώπινα που έχουν σχέση με το κοινωνικό γίγνεσθαι των ημερών και του κόσμου.Εξαιρετικές ήταν και από κάθε άποψη οι χορογραφίες της Άννας Αθανασιάδη,με μια πολύ έντονη και δυναμική χορευτική έναρξη.Μια ροκ όπερα πέρα από κάθε προσδοκία λοιπόν,με εξαιρετικά ταλαντούχους νέους καλλιτέχνες επί σκηνής που σίγουρα θα σας αγγίξει,θα σας συγκινήσει και θα σας κάνει λίγο καλύτερους ανθρώπους.Προσωπικά ποτέ άλλοτε στην ζωή μου δεν έχω συγκινηθεί τόσο βαθιά από τα πάθη του Χριστού,ούτε όταν τα διάβαζα,όταν τα άκουγα,όταν τα έβλεπα σε σειρές η ταινίες ή όταν τα διδασκόμουν.Δεν είχα φανταστεί πόση αλήθεια κρύβεται μέσα σε αυτή την ιστορία,ποτέ πριν από αυτή την παράσταση σε εκείνο το θέατρο.Που με έβαλε να σκεφτώ περί του Χριστιανισμού και των ιδεών που ο Ιησούς Χριστός κήρυττε στους ανθρώπους για ένα καλύτερο αύριο.Και παρόλα αυτά υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που κατακρίνουν αυτό το θεατρικό αριστούργημα χωρίς να το έχουν καν δει ως "αμαρτωλό" και θεωρούν ότι προσβάλει τη Χριστιανική θρησκεία τους και τον Μεσσία τους με κάποιον τρόπο που δεν μπορώ να καταλάβω. Άνοιξτέ τους ορίζοντες,τα μάτια,τα αυτιά και τα μυαλά σας και πηγαίνετε δείτε αυτό το έργο...Και έπειτα θα δείτε ότι αυτή η ιστορία κρύβει πολλά περισσότερα από όσα νομίζατε ότι ξέρατε τόσα χρόνια.