Να μην τα παρατάς ποτέ , ποτέ !
Επ, γεια σας αγαπημένοι μου φίλοι, καλωσήρθατε για ακόμη μια φορά στο blog μου ! Σήμερα δε θα σας μιλήσω για καμία ταινία, για κανένα τραγούδι, για καμία θεατρική παράσταση , αλλά για κάτι τελείως διαφορετικό.
Πολλές φορές αρκετοί άνθρωποι έχουμε φτάσει σε σημείο να παρατήσουμε αυτό που κάνουμε και αγαπάμε περισσότερο απ' οτιδήποτε στο κόσμο. Έτσι έγινε και με μένα προχθές όταν αντίκρισα τα views του blog μου, τα οποία με απογοήτευσαν αρκετά μπορώ να πω ( drama queen alert ) και με οδήγησαν στην απόφαση να κλείσω μια για πάντα το blog . Θα μου πείτε τώρα : '' Δεν είναι σοβαρός λόγος αυτός για να στεναχωριέσαι , υπάρχουν πιο σοβαρά προβλήματα εκεί έξω''. Ναι, ναι, το ξέρω καλοί μου φίλοι, προβλήματα είναι μόνο τα υγείας, τα υπόλοιπα προβληματισμοί. Φυσικά και δε μπορούν να αρέσουν σε όλους αυτά που γράφω , φυσικά και δεν ενδιαφέρουν τους περισσότερους, μα υπάρχει και αυτή η μικρή μερίδα ατόμων που λατρεύουν τους αρέσουν όσα γράφω, όσα προτείνω , τους αρέσει οποιαδήποτε μορφή τέχνης, είτε αυτό ονομάζεται μουσική, είτε θέατρο, είτε κινηματογράφος, είτε ζωγραφική, κλπ.
Βλέποντας αυτά τα views προχθές βράδυ ( πολύ σπάνια τα τσεκάρω ), είπα στον εαυτό μου " Ως εδώ, τα παρατάω ,δε πάει άλλο το πράγμα''. Δεν είμαι άνθρωπος που με τη παραμικρή δυσκολία που συναντάω στο δρόμο μου , λέει " τα παρατάω'', υπάρχουν ορισμένες φορές που φτάνω στο αμήν, σε όλους δε συμβαίνει αυτό ?? Πολλές φορές το μυαλό μου μπλοκάρει, δεν βρίσκω θέματα για να γράψω και να φτιάξω και για λίγο τη διάθεση, και αν αρχίσω να πληκτρολογώ αυτά που σκέφτομαι, κολλάω, λέω " τέλος, ως εδώ,μη γράψεις τίποτα, τα παρατάω δε μπορώ άλλο''. Τα παρατάω, δε μπορώ να το κάνω . Στο παρελθόν υπήρξαν πάμπολλες φορές που με έκριναν αρνητικά επειδή μου αρέσουν από μικρή σχετικά ηλικία τα καλλιτεχνικά πράγματα , μου είπαν πως δε θα πετύχω τίποτα στη ζωή μου, πως αυτά δεν είναι όλη μου η ζωή. Άδικο είχαν τελικά. Κανένας δε πίστεψε σε μένα, παραμόνο οι γονείς μου, οι τρεις καλές μου φίλες , οι πιο πιστοί μου σύντροφοι στα 20 χρόνια ζωής μου. Όση πίστη κι έχω στον μόνο σύμμαχο μου ( aka εαυτός μου ) , πάντα θα υπάρχει αυτή η καταραμένη στιγμή που θα πάψω να πιστεύω σε μένα και στις δυνατότητες μου, τόσο περίεργη αίσθηση το να νιώθεις πως δεν είσαι ικανός για τίποτα, ένα τρισάθλιο συναίσθημα που το βίωσα πριν από δυο χρόνια με την αποτυχία μου στις πανελλήνιες και εύχομαι μέσα από τη καρδιά μου, κανένας και καμία να μη το περάσει αυτό, να κλειστεί στον εαυτό του νομίζοντας πως επειδή απέτυχε σε δυο τρεις τομείς θα έρθει η συντέλεια του κόσμου ή θα σε λιντσάρει ο κόσμος.
Μπορεί ορισμένες φορές να χάνω την πίστη μου, μπορεί ορισμένες φορές να κάνω λάθος επιλογές , μπορεί να μην πιστεύει κανένας σε μένα , μπορεί το οτιδήποτε. Ποτέ μα ποτέ δε θα επιτρέψω στον εαυτό μου να χάσει την αυτοπεποίθηση του, μου πήρε αρκετά χρόνια για να την ανακτήσω. Ας το πω δυνατά και καθαρά : ΔΕ ΠΑΡΑΤΑΩ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΟΥΤΕ ΤΟ BLOG ΜΟΥ, ΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ !!!! Θα συνεχίσω να γράφω για εμένα, την οικογένεια μου , τις φίλες μου και για όσους έχουν αγκαλιάσει τη μικρή μου καλλιτεχνική σελίδα, είναι μόνο η αρχή σε ότι κάνω.
Εν κατακλείδι, να υπενθυμίζετε καθημερινά στον εαυτό σας να μην παρατάει τίποτα για κανέναν. Ο μελλοντικός σας εαυτός θα σας ευχαριστεί που δε το βάλατε κάτω στα εμπόδια του μεγαλύτερου σχολείου που λέγεται ζωή.
- Βloody Artemis -
Πολλές φορές αρκετοί άνθρωποι έχουμε φτάσει σε σημείο να παρατήσουμε αυτό που κάνουμε και αγαπάμε περισσότερο απ' οτιδήποτε στο κόσμο. Έτσι έγινε και με μένα προχθές όταν αντίκρισα τα views του blog μου, τα οποία με απογοήτευσαν αρκετά μπορώ να πω ( drama queen alert ) και με οδήγησαν στην απόφαση να κλείσω μια για πάντα το blog . Θα μου πείτε τώρα : '' Δεν είναι σοβαρός λόγος αυτός για να στεναχωριέσαι , υπάρχουν πιο σοβαρά προβλήματα εκεί έξω''. Ναι, ναι, το ξέρω καλοί μου φίλοι, προβλήματα είναι μόνο τα υγείας, τα υπόλοιπα προβληματισμοί. Φυσικά και δε μπορούν να αρέσουν σε όλους αυτά που γράφω , φυσικά και δεν ενδιαφέρουν τους περισσότερους, μα υπάρχει και αυτή η μικρή μερίδα ατόμων που λατρεύουν τους αρέσουν όσα γράφω, όσα προτείνω , τους αρέσει οποιαδήποτε μορφή τέχνης, είτε αυτό ονομάζεται μουσική, είτε θέατρο, είτε κινηματογράφος, είτε ζωγραφική, κλπ.
Βλέποντας αυτά τα views προχθές βράδυ ( πολύ σπάνια τα τσεκάρω ), είπα στον εαυτό μου " Ως εδώ, τα παρατάω ,δε πάει άλλο το πράγμα''. Δεν είμαι άνθρωπος που με τη παραμικρή δυσκολία που συναντάω στο δρόμο μου , λέει " τα παρατάω'', υπάρχουν ορισμένες φορές που φτάνω στο αμήν, σε όλους δε συμβαίνει αυτό ?? Πολλές φορές το μυαλό μου μπλοκάρει, δεν βρίσκω θέματα για να γράψω και να φτιάξω και για λίγο τη διάθεση, και αν αρχίσω να πληκτρολογώ αυτά που σκέφτομαι, κολλάω, λέω " τέλος, ως εδώ,μη γράψεις τίποτα, τα παρατάω δε μπορώ άλλο''. Τα παρατάω, δε μπορώ να το κάνω . Στο παρελθόν υπήρξαν πάμπολλες φορές που με έκριναν αρνητικά επειδή μου αρέσουν από μικρή σχετικά ηλικία τα καλλιτεχνικά πράγματα , μου είπαν πως δε θα πετύχω τίποτα στη ζωή μου, πως αυτά δεν είναι όλη μου η ζωή. Άδικο είχαν τελικά. Κανένας δε πίστεψε σε μένα, παραμόνο οι γονείς μου, οι τρεις καλές μου φίλες , οι πιο πιστοί μου σύντροφοι στα 20 χρόνια ζωής μου. Όση πίστη κι έχω στον μόνο σύμμαχο μου ( aka εαυτός μου ) , πάντα θα υπάρχει αυτή η καταραμένη στιγμή που θα πάψω να πιστεύω σε μένα και στις δυνατότητες μου, τόσο περίεργη αίσθηση το να νιώθεις πως δεν είσαι ικανός για τίποτα, ένα τρισάθλιο συναίσθημα που το βίωσα πριν από δυο χρόνια με την αποτυχία μου στις πανελλήνιες και εύχομαι μέσα από τη καρδιά μου, κανένας και καμία να μη το περάσει αυτό, να κλειστεί στον εαυτό του νομίζοντας πως επειδή απέτυχε σε δυο τρεις τομείς θα έρθει η συντέλεια του κόσμου ή θα σε λιντσάρει ο κόσμος.
Μπορεί ορισμένες φορές να χάνω την πίστη μου, μπορεί ορισμένες φορές να κάνω λάθος επιλογές , μπορεί να μην πιστεύει κανένας σε μένα , μπορεί το οτιδήποτε. Ποτέ μα ποτέ δε θα επιτρέψω στον εαυτό μου να χάσει την αυτοπεποίθηση του, μου πήρε αρκετά χρόνια για να την ανακτήσω. Ας το πω δυνατά και καθαρά : ΔΕ ΠΑΡΑΤΑΩ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΟΥΤΕ ΤΟ BLOG ΜΟΥ, ΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ !!!! Θα συνεχίσω να γράφω για εμένα, την οικογένεια μου , τις φίλες μου και για όσους έχουν αγκαλιάσει τη μικρή μου καλλιτεχνική σελίδα, είναι μόνο η αρχή σε ότι κάνω. Εν κατακλείδι, να υπενθυμίζετε καθημερινά στον εαυτό σας να μην παρατάει τίποτα για κανέναν. Ο μελλοντικός σας εαυτός θα σας ευχαριστεί που δε το βάλατε κάτω στα εμπόδια του μεγαλύτερου σχολείου που λέγεται ζωή. - Βloody Artemis -
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου